Tranen in de training… En nu?

De eerste keer dat er iemand in mijn training huilde schrok ik. Ik had het totaal niet zien aankomen en wist om eerlijk te zijn als, toch nog wel wat, onervaren trainer niet zo goed wat ik er mee aan moest. Ik merkte zelf dat ik in de ‘redder’ stand schoot en met tissues kwam ‘aanrennen.’
Ik wilde voor de deelnemer zorgen en ervoor zorgen dat het huilen zo snel mogelijk over was…
Ik schoot in de ‘redderstand’
Ondertussen, ook door schade en schande wijs geworden, weet ik dat nou niet echt de beste oplossing is… Verdriet mag er zijn. Het is oké.
Je hoeft als trainer dan ook echt niet direct met tissues aan te komen. Een deelnemer kan dan het gevoel krijgen dat het verdriet er als het ware niet mag zijn. Natuurlijk mag je ze echt wel aanbieden maar mijn advies is; dat hoeft niet direct je primaire reactie te zijn..
Luister naar je deelnemer
Een deelnemer weet zelf vaak heel goed wat hij of zij wil op dat moment. Dus geef ook aan; het is oké dat dit wat met je doet. Probeer er als trainer niet van te schrikken, blijf rustig, zowel verbaal als non-verbaal. En laat het ook echt maar even gaan. Vaak pakt de groep hier ook een rol in.
Vraag vervolgens aan de deelnemer wat hij graag wil op dat moment. Wil hij graag even door met de opdracht, of heel even overslaan en straks aan de beurt komen. Of, misschien juist heel even een luchtje scheppen. Alleen of samen met jou?
Durf vooral ook je gevoel hierin te volgen.
Waardevol
Vaak is het, met name achteraf, ook een heel mooi en leerzaam moment. Wat zorgde er nu voor dat het je raakte? Kom er dan ook nog (mag zeker individueel) nog even op terug bij de deelnemer. Laat de deelnemer er op reflecteren. Super leerzaam voor hem.
Hoe ga jij om met deelnemers die huilen in jouw training?