Trainer, duurst doe in spaigel kiekn?

Groningen, mijn geboorteplaats. Een mooie stad en provincie, waarin er ook velen het mooie dialect Gronings praten. Om eerlijk te zijn, ik spreek het dialect niet echt. Kan het redelijk verstaan maar echt Gronings praten, nee dat is aan mij niet besteed. 

Een vriend van mij had, tijdens een training die hij volgde, te maken met een trainer die nogal plat praatte. Voor hem nog redelijk te verstaan maar hij begreep, na afloop van de training, dat veel deelnemers oprecht weinig van de training hadden meegekregen. 

Ook al kende ik de groep en de trainer verder niet, ik schrok oprecht. Natuurlijk jammer dat de deelnemers niet (en dan het liefste tijdens de training) aan de trainer hebben aangegeven dat ze hem niet goed konden verstaan. 

Maar... vooral; Trainer, durf in de spiegel te kijken!

In mijn ogen ben je pas een goede trainer als je in de spiegel durft te kijken. Wees je, als je inderdaad een dialect hebt of misschien soms wat onduidelijk praat, er van bewust dat niet iedereen je altijd even goed kan verstaan. Geef dit van te voren aan aan je groep. Zorg er voor dat je hier zelf als trainer open in bent zodat je deelnemers dit ook daadwerkelijk aan durven te geven. Vraag het zelf ook regelmatig. Ben ik nog goed te volgen? Kunnen jullie mij goed verstaan? Etc.

Ik ben van mening dat een goede trainer in de spiegel durft te kijken. Dat houdt voor mij in dat je naar jezelf durft te kijken en van jezelf weet dat je niet altijd voor iedereen even goed te volgen bent. Durf je open te stellen voor je groep en dit aan te geven. Zo zorg je er voor dat iedereen begrijpt waar je het over hebt! En, dat lijkt mij voor jou en de deelnemer wel zo prettig. 🙂